‘Het was de zomer van 1999. De zomer waarin Simone en ik Californication van de Red Hot Chili Peppers grijs draaiden, we net onze diploma’s op zak hadden en verliefd op elkaar waren. Straalverliefd. De maanden juni, juli en augustus waren we onafscheidelijk geweest. Onze vrienden ergerden zich kapot aan ons – zo’n overdreven klef stelletje – maar dat maakte ons niet uit. Wij hadden het geweldig samen!’ Het verhaal van Bart (43).

Prille romance

‘En toen kwam onze prille romance even ‘on hold’ te staan. Het was janken geblazen op het vliegveld. Waarom moest ze nou per se drie maanden door Amerika gaan reizen na haar opleiding? Het was zwaar, zeker omdat we niet met elkaar konden appen, videobellen of sms-en, en afhankelijk waren van een of andere telefoon die alleen werkte als je er muntjes deed. ‘Dit doen we dus nooit meer’, beloofden elkaar toen we elkaar eindelijk na drie maanden weer in de armen sloten.’

Altijd bij elkaar

‘Sindsdien ook nooit langer dan een week van elkaar verwijderd. We konden niet dicht bij elkaar genoeg zijn, hoe dichterbij, hoe beter. Niet gek dat we al snel samenwoonden. Maar na tien jaar getrouwd te zijn, was de sleur er inmiddels in gekomen. Het cliché van uit elkaar groeien: we hadden allebei een drukke baan en eigen sociaal netwerk en leefden langs elkaar heen. Als we dan een keer sámen aan de keukentafel zaten, bleef het ijzig stil.’

In de clinch

‘Goed met elkaar in de clinch konden we ook wel; er waren momenten van dichtslaande deuren en heel hard schreeuwen. De romantiek was compleet foetsie. Leuke dingen samen deden we niet meer. Ik denk dat we elkaar zelfs het huis uit hadden geschopt, wanneer we een weekendje in een Bed & Breakfast in een pittoresk dorpje hadden geboekt. Op sommige momenten vroeg ik mezelf af waarom we in godsnaam nog steeds bij elkaar waren. Het was alsof we niets meer samen deelden.’

Uit elkaar?

‘Op een avond reed ik terug van mijn werk naar huis. ‘Straks ga ik Simone vertellen dat ik bij haar weg wil’ had ik mezelf voorgenomen. Ik voelde me gespannen. Ik kon de stilte in mijn auto niet meer verdragen en zette de radio aan. Daar klonk Californication uit. Alles kwam ineens weer terug. Ik was ineens terug naar die zomer van 1999, naar onze geweldige liefde. Dit was waarom we nog steeds bij elkaar waren. Dit was het waard om voor te vechten!’